Guangzhou
Als ik wat later op de avond van de supermarkt terug loop naar het hotel, loop ik samen op met een nieuwe Arabier, hij vraagt wat ik hier in Guangzhou kom doen. Ik vertel over ons reisplan met de fiets en ik vraag, maar wat kom jij hier doen. Hij zegt shoppen met mijn vrouw. Hij zegt alles is hier een vierde goedkoper dan in Koeweit, ik zeg, is heel Koeweit hier aan het shoppen. Hij zegt we gaan hier regelmatig naar toe met een groep. Hij zegt in Koeweit moeten we erg veel belasting betalen, ik denk dan meteen, als je veel moet betalen heb je ook veel geld. En ik denk ook, je moet heel wat shoppen wil je die ticket er uit hebben, maar misschien zijn de tickets wel heel goedkoop vanuit dat oliestaatje. Hij zegt dat hij zich enorm ergert dat die Chinezen geen Engels spreken, ik zeg misschien maar 2 %, hij zegt, less than two. Tja. Hij zegt in Koeweit spreekt 70% Engels, en diegenen die het niet spreken zitten op les. Hij zegt een baan in een hotel bij de receptie zonder dat je de taal niet spreekt is in Koeweit niet mogelijk, ik zeg in Nederland ook niet. Bij de receptie nemen we afscheid en we wensen elkaar een goede reis en good schopping.
Guangzhou – Sanshui
Onze eerste echte rit. Het is droog en flink warm, het is al snel zo rond de 40 graden. De wandelroute die we gemaakt hebben werkt prima, we fietsen gestaag de stad uit zonder veel gedoe. We moeten wel weer even wennen aan die volle bepakking. Na zo’n dikke 50 kilometer zit Han er helemaal doorheen, misschien is het toch de extreme hitte. We besluiten om in Sanshui eerst maar wat te eten zodat Han wat kan bijkomen. We eten bij de locals, we eten rivierslakken met stukjes tot moes gehakte kip, je moet in China altijd uitkijken met kip, ze hakken ze gewoon in stukjes met een bijl en uit die stukken moet je de splinters er allemaal uitpeuteren, die Chinezen doen dat met stokjes, wij met de vingers. We zijn hier wel weer een attractie, veel foto’s worden er gemaakt van ons, we zijn zelf te moe om foto’s te maken. Na het eten besluiten we om voor vandaag te stoppen met fietsen, het is nog warmer geworden buiten, zinderende hitte en aan de overkant staat een prima hotel, en de plaats lijkt wel aardig. Sanshui is een Chinees ontploft dorp met wel een miljoen inwoners, veelal in die hoge torenflats. Maar achter die mooie torens treffen we Indiase toestanden aan, veel armoede en vervuiling. Rondom de torenflats liggen prachtige parken, zeer schoon. Overal is het erg schoon, waar we ook komen, er werken veel mensen aan het opruimen van vuil en aan het snoeien van alles wat groeit en bloeit.
De ondergaande zon bij de rivier trekt veel publiek, de Chinezen wandelen, sporten en joggen veel, ook kleine kinderen joggen hier al met hun moeders. Dit is een mooie plaats voor een vroegtijdige tussenstop. De Chinezen zijn hier minder afstandelijk dan in de stad.
Sanshui – Chengzhong
We zitten ondertussen in Chengzhong in het derde Chinese hotel, het valt ons op dat de managers van die hotels allemaal vrouwen zijn en het is duidelijk dat je met die managers zaken moet doen, niet met die barbiepoppen. Gisteren en vandaag mochten de fietsen met volle bepakking naar binnen bij het hotel, dat geeft weer hoop voor het verloop van de reis, want we hebben nog een heleboel hotels te gaan. We eten weer bij de locals, het is vandaag ook weer spinazie ( een soort van spinazie met dikke stengels, het smaakt een beetje gronderig), maar het voelt gezond. We krijgen hierbij varkensspek met een harde gebakken korst en mini ribbetjes. De meeste Nederlanders zullen zeker van dat varkensspek gruwen, maar de Chinezen zijn er dol op, net als op eend. Chinezen eten verder alles wat beweegt, ook alles met allerlei slurven en poten, van het hele beest wordt gegeten, er wordt niets weggegooid. Na de maaltijd wordt alles wat over is in zakjes mee naar huis genomen, wij kijken hier niet van op. In ons land moet je in sommige restaurants extra betalen wat je niet op eet, een prima idee. We zien zo vaak dat mensen minstens de helft van hun bestelde eten en drinken laten staan.
Chengzhon – Guangning
Vandaag fietsen we eerst langs veel eenden boerderijen De dorpjes liggen hier in een jungleachtige omgeving, met veel bamboe, bananenbomen en daartussen piepkleine rijstveldjes. We fietsen de hele dag langs de rivier de Sui Jiang, luchtvochtigheid is vandaag extreem, meer dan 90 %, soms zit het tegen regen aan. Onze fietskleren zijn alle dagen doorweekt, wij komen altijd erg vuil aan in het hotel. Maar vandaag hebben we geluk, dit hotel heeft een wasmachine met ingebouwde droger, alleen dan kunnen we onze kleding wassen, drogen gaat hier niet zonder droger omdat het te vochtig is. Vanmorgen hebben de vieze kleren van gisteren weer aan moeten doen en dat voelt heel onplezierig, we waren bij de start al wit uitgeslagen. Maar voor morgen is alles schoon.
Het eten van vandaag vinden we bij een klein eethuisje van Oeigoeren dit zijn moslims uit het Noorden van China. Hier geen bier en varkensvlees, maar wel het beste eten dat we tot nu toe hebben gehad, met smaken van piment en kardemom. Op onze vorige Chinese reis kwamen we veel door moslimdorpen en aten we regelmatig bij Oeigoeren.
Guangning – Haiji
Het ontbijt is vreselijk, ik zit kokhalzend achter mijn bordje met een glas lauw water en een glas warme sojamelk, ook al zo vies. Op het bord liggen hete boontjes en iets doorzichtigs drillerigs met havervlokken er middenin. Ik pers wat naar binnen, de groene eieren heb ik al laten liggen, ik eet dit alles met de ogen dicht, gewoon happen en slikken en wegspoelen met warme sojamelk. Han zegt, die tour de France fietsers moeten s’morgens ook van alles naar binnen stouwen, maar ik hoef de tour de France niet te fietsen. Boven het buffet van al dat “lekkers” hangt de spreuk, “a wonderful day begins here”. De eerste 50 kilometer komen we door mooie dorpjes, we fietsen vandaag weer langs een rivier. Veel bedrijvigheid op de rijstvelden. Ook doet de zon vandaag weer enorm haar best, tegen het middaguur is het al weer dik boven de 40 graden. Han levert weer een gevecht met de hitte. In een klein dorpje op die 50 kilometer vinden we een eethuis en we eten er zoute stukjes varkenspek met gewokte paksoi en zure kool. Vooral dat zout doet Han goed, het zal helpen de volgende 15 hete kilometers door te komen. De eigenaar van het eethuis kijkt eerst wat angstig, maar als hij ziet dat we ongevaarlijk en alleen maar hongerig zijn, ontdooit hij. Hij maakt lachend onze bordjes met eten klaar. Via de vertaalapp kunnen we daarna nog een beetje praten en dat maakt het extra prettig. We werken ondertussen ook nog een liter kokoswater per persoon naar binnen. Op naar het laatste traject.
Het vinden van een hotel is vandaag het probleem niet, maar het inchecken duurt erg lang, veel Babylonische spraakverwarring, maar hier doen de schattige barbies erg hun best. Ze willen zelfs onze fietstassen helpen dragen, maar ze knakken bijna onder het gewicht en wij nemen het maar lachend van ze over. Ze vragen heel lief via de vertaalapp of we toch wel geluncht hebben.
Han scoort in een winkeltje in de straat ondertussen nog even 2 biertjes en een koker pringles en dat is het dan voor vandaag.
“It was a wonderfull day”
Huaiji
Huaiji is een stad onderweg zonder luxe woontorens. We blijven hier twee dagen. Ook nu zitten we weer in een staatshotel, het hotel is compleet vergane glorie en het gratis ontbijt bestaat uit thee, oude eieren en wat slierten mie. Er zijn ook nog gestoomde broodjes, witte bollen die nergens naar smaken, maar hier hoef ik in ieder geval niet van te kokhalzen. Hier zien we het Chinese leven van Huaiji van dichtbij, er is veel verkrotting in de stad, betonrot is overal, misschien is het goedkope beton niet bestand tegen deze extreme hoge temperaturen en luchtvochtigheid. Er is hier veel te zien op de marktjes en in de straten. We worden de hele dag bekeken en stiekem gefotografeerd, er komen hier geen toeristen, baby’s beginnen spontaan te huilen als ze ons zien. Kinderen rennen voor ons weg, enkele stoere jongens van een jaar of 10 komen via een omtrekkende beweging bij ons in de buurt en daarna volgt de rest schoorvoetend. Iedereen fotografeert ons ook stiekem vanuit winkeltjes of vanachter de marktkramen. Soms springt er een vrouw naast mij die zich niet kan inhouden en zo graag een selfie wil met mij erbij. En als dat dan gelukt is rent ze gillend weg en laat de opbrengst van haar kamikaze actie trots aan iedereen zien en soms volgen er dan meer vrouwen haar voorbeeld. Het is een hele consternatie zo op die markt.
We lopen door een straatje dat vol zit met bordelen, dikke Chinese meisjes zitten hier in kleine donkere hokken, de “baas” zit buiten achter een tafeltje met een ventilator. Ik hoop van harte voor de meisjes dat zij ook een ventilator hebben in hun peeskamer. Aan het einde van het straatje staat een groep geile mannen opgewonden vieze boekjes te lezen, ze zijn er waarschijnlijk door de baas neer gelegd.
In deze stad ontdekken we tijdens onze wandeltocht een iets beter restaurant, Han zet meteen een W point in zijn GPS zodat we deze plek vanavond terug kunnen vinden om hier te eten.
Huaiji – Xinduzhen
De eerste 35 gaan voorspoedig, daarna gaat de weg over in een gatenkaas, daarna over in een grintbak en moeten we lopen en daarna over in beton met diepe scheuren en grote spleten. De omgeving is mooi, wij fietsen door valleien tussen de heuvels, glooiend terrein. In Xinduzhen gaan we overnachten in een business hotel, prima hotel voor 20 euro. Het dorp ligt aan de rivier de He Jiang, om het dorp heeft iedereen zijn stukje land en daar wordt op gewerkt tot de zon ondergaat, zo rond 19.00 uur, het is een mooi gezicht, maar het lijkt ons ongelooflijk zwaar in dit klimaat. Het is nog steeds bloedheet buiten.
Xinduzhen – Hezhou
Menno rit
De eerste 17 kilometer stijgen we gestaag, het wegdek is als een biljartlaken, heel wat anders dan gisteren en de omgeving is idyllisch mooi. Maar net als we tegen elkaar hebben gezegd dat het geweldig gaat stuiten we op een gestremde weg, we fietsen nog even door en zien dat de brug over de rivier is ingestort. Dat wordt een flink stuk terug fietsen, Han heeft er een zwaar hoofd in dat we hier nog verder kunnen, maar ik zie nog een uitdaging. Er is nog een smalle richel van de brug blijven staan en daar zouden we met onze tassen voorzichtig overheen kunnen lopen, maar niet met de fietsen. Die moeten door dat diepe gat, we kijken wat hulpeloos naar de mannen die hier aan het werk zijn en zij wenken ons en de machinist van de graafmachine maakt voor Han een schuine helling zodat Han met de fietsen naar de overkant kan. Als de nood het hoogst is ……
We fietsen daarna heerlijk over dat gladde wegdek verder, krijgen een prachtige afdaling en dan na ongeveer 10 kilometer krijgen we weer een nieuwe wegversperring. Nu is de hele brug verdwenen en kijken we rechtstreeks in de rivier, in het midden van die rivier is wel enige bedrijvigheid maar daar hebben we niets aan, het allemaal water. Er zijn hier ruim een maand geleden overstromingen geweest en dit is nog het gevolg. We moeten terug klimmen en dat is zuur, dat is erg zuur. We moeten een nieuwe brug zien te vinden, en na lang vragen en tekenen vinden we eindelijk een nieuwe weg met een goede brug. Helaas is niet is altijd de redding nabij. Het wordt heter en heter, de temperatuur komt dik boven de 41 graden. Daarna krijgen we nieuwe tegenslag, weer wegwerkzaamheden en we moeten de stoffige smalle weg die nog over is delen met vreselijke zware trucks, die overigens wel voorzichtig, maar met veel kabaal langs ons heen ronken. We stikken bijna van het stof en de zon blijft maar branden op onze lijven die vol zonnebrandolie zijn gesmeerd en daardoor gaan we er uit zien als zwijnen. En dan eindelijk komen we na 67,5 kilometer in Hezhou, voor hier Babu, dat gaf onderweg ook al zoveel verwarring met het zoeken naar die brug.
We vinden opnieuw een prachtig staatshotel, het Hezhou international en we boeken meteen voor 3 nachten, alles wat we bij ons hebben aan kleding is vies geworden en we willen ook even bijkomen na dagen fietsen in de hitte. Han heeft zojuist gelezen dat we in een hittegolf zitten, dus ons tempo gaat drastisch naar beneden, het is hier code oranje, afgegeven door het Chinees meteorologisch instituut.
Dit was een echte Menno rit!